Centrum Zdrowia Psychicznego w Iławie coraz bliżej [ZOBACZ WIZUALIZACJĘ]

Remont pawilonu psychiatrycznego to kontynuacja tworzenia Centrum Zdrowia Psychicznego.
— W 2015 roku otworzyliśmy wyremontowany Oddział Terapii Uzależniania od Alkoholu — mówi dyrektor Iwona Orkiszewska. — Tamta inwestycja rozpoczęła tworzenie przy naszym szpitalu Centrum Zdrowia Psychicznego. Remont pawilonu psychiatrycznego jest końcowym etapem tego projektu — wyjaśnia dyrektor placówki. 

— Trwające inwestycje są tak naprawdę kontynuacją naszej polityki, która zakłada unowocześnianie szpitala na gruncie świadczonych usług oraz infrastruktury — wyjaśnia dyrektor Orkiszewska.

W wyremontowanym budynku będą się mieściły: Oddziały Psychiatrii „A” i „B”, Oddział Psychiatrii Dziennej, Poradnia Zdrowia Psychicznego, Zespół Leczenia Środowiskowego i Zakład Opiekuńczo Leczniczy.
Remont obejmuje cały budynek, poza wspomnianym wyżej Oddziałem Terapii Uzależnienia od Alkoholu, i obejmuje bardzo szeroki zakres działań. 
W trakcie prac zostanie wymieniona cała instalacja elektryczna oraz wodno-kanalizacyjna. Powstaną nowe pomieszczenia i gabinety oraz zewnętrzna klatka schodowa. Do wyremontowanych pomieszczeń trafi komplet nowego wyposażenia. 


Zasadność tej inwestycji tłumaczy dyrektor Orkiszewska, powołując się na szczegółowe dane.
— W województwie warmińsko-mazurskim działania z zakresu promocji zdrowia są realizowane w sposób rozproszony. Niewiele działań natomiast nakierowanych jest w sposób specjalistyczny na promocję zdrowia — wyjaśnia dyrektor.
— Nie ma tu dużej liczby specjalistycznych podmiotów zajmujących się promocją zdrowia psychicznego. Działają poradnie promocji zdrowia o profilu ogólnym, które mogą stanowić jedno z ogniw w systemie promocji zdrowia psychicznego — tłumaczy.

Zadania z zakresu poradnictwa i pomocy w stanach kryzysu psychicznego realizowane są głównie dla ofiar: katastrof i klęsk żywiołowych i przemocy. Pomoc świadczą głównie specjaliści służb takich jak policja, straż pożarna, a w przypadku przemocy — ośrodki dla ofiar przemocy prowadzone przez samorząd lub organizacje pozarządowe.
Gorzej ma się sytuacja, gdy dotyczy pojedynczych osób, których problem wykracza poza wspomniane przypadki, np.:
- kryzys finansowy z powodu utraty pracy lub niemożności jej pozyskania, niemożności spłacenia kredytu lub innych zobowiązań,
- nagłe kalectwo lub długotrwała choroba;
- utrata lub śmierć bliskiej osoby czy rozwód;
- niechciana ciąża i niechęć z tego powodu partnera lub rodziny;
- bycie świadkiem wypadku, śmierci osoby bliskiej lub obcej.

Szacuje się, że około 20% osób, które były uczestnikami bądź świadkami wypadku drogowego wymaga pomocy psychologicznej, by móc powrócić do równowagi psychicznej i normalnie funkcjonować w codziennym życiu. Niestety wsparcie psychologiczne nie dotyczy świadków tragicznej sytuacji. W naszym województwie funkcjonują podmioty, zajmujące się niektórymi z powyższych problemów, np. NZOZ Hospicjum Domowe Stacji Opieki Caritas Archidiecezji Warmińskiej prowadzi wsparcie psychologiczne dla osób terminalnie chorych oraz ich rodzin, a także prowadzi działania i grupy wsparcia dla osób w żałobie. Są one dostępne tylko dla rodzin osób chorych, które są lub były pod opieką Caritas.

— W województwie brak jest jednak oferty otwartej dla wszystkich osób potrzebujących wsparcia w różnych sytuacjach kryzysu psychicznego – mówi Iwona Orkiszewska. - Sytuację utrudnia fakt, że stan kryzysu psychicznego nie oznacza choroby i nie należy do tzw. świadczeń gwarantowanych, finansowanych przez NFZ. Ponadto osób w kryzysie często nie stać na płacenie za tego typu wsparcie, z powodu bycia w trudnej sytuacji finansowej (społeczeństwo województwa warmińsko-mazurskiego charakteryzuje wysoki wskaźnik poziomu bezrobocia, jeden z najwyższych w Polsce) – dodaje dyrektor.

Choroby psychiczne to najczęściej stany lękowe i depresja. Wpływają one negatywnie na życie osobiste oraz pociągają za sobą znaczne koszty społeczne i gospodarcze (dotyczy to zwłaszcza szkolnictwa, opieki zdrowotnej i wymiaru sprawiedliwości). Choroby te są jedną z najważniejszych przyczyn przebywania na zwolnieniu lekarskim, przechodzenia na wcześniejszą emeryturę czy rentę inwalidzką.

Baza instytucji oferujących wszechstronną pomoc jest obecnie bardzo ograniczona, dlatego też konieczne jest podjęcie działań na poziomie powiatów, samorządów miast i gmin, zmierzających do tworzenia takich miejsc wsparcia. Według Narodowego Funduszu Zdrowia, mimo iż województwo dysponuje 100 łóżkami detoksykacji od środków psychoaktywnych, to korzysta z nich tylko 10-15 osób z naszego regionu, reszta zaś to osoby z migracji z innych województw – mówi dyrektor.
- Jednocześnie dane odnośnie leczenia uzależnień od substancji psychoaktywnych są trudne do interpretacji, gdyż często pacjenci z naszego województwa wyjeżdżają do innych i odwrotnie. Ponadto, według WHO stan zdrowia psychicznego najlepiej obrazują dane na temat prób samobójczych. Z roku na rok odsetek osób, które popełniają samobójstwo rośnie. Zgodnie z danymi Wojewódzkiej Komendy Policji w Olsztynie sytuacja w województwie warmińsko-mazurskim wygląda podobnie jak w pozostałych województwach. Co roku w naszym regionie ponad 300 osób próbuje popełnić samobójstwo. 70% tych prób kończy się tragicznie. Według statystyk próby samobójcze są najczęściej podejmowane przez bezrobotnych mężczyzn, będących pod wpływem alkoholu, mających wykształcenie podstawowe, w wieku 20-29 lub 50-59 lat – przytacza szczegółowe dane Iwona Orkiszewska.

Znikoma świadomość społeczna – wiedza i kompetencja w zakresie ochrony zdrowia psychicznego są niedostateczne, nasycone negatywnymi emocjami, uprzedzeniami i stereotypami, a praktyka społeczna nie przygotowuje obywateli do skutecznego radzenia sobie z nieuniknionymi kryzysami życiowymi. Działania promocyjne i profilaktyczne są wysoce niedostateczne – wyrywkowe i okazjonalne. Osoby potrzebujące wsparcia, pomocy lub leczenia z powodu zaburzeń zdrowia psychicznego oraz instytucje organizujące tę pomoc, niezwykle często podlegają procesom indywidualnej i strukturalnej stygmatyzacji, dyskryminacji i wykluczania.

Od wielu lat obserwuje się stały wzrost częstości potrzeb zdrowotnych, rejestrowanych w placówkach psychiatrycznych, a związanych z zaburzeniami psychicznymi. Niestety system lecznictwa psychiatrycznego nie odpowiada skutecznie na te potrzeby – jest niesprawny, cechuje się deficytem i nierównym rozmieszczeniem zasobów, dominacją jednostronnej, ubogiej oferty dużych i odległych od miejsca zamieszkania szpitali psychiatrycznych przy znacznym niedoborze opieki środowiskowej. W efekcie nie zapewnia bliskiego i równego dostępu, wymaganej jakości i efektywności leczenia, ani godziwych warunków korzystania. Udzielanie pomocy osobom z zaburzeniami psychicznymi przebiega bardzo często w warunkach naruszających zarówno prawa ludzkie i poczucie godności chorych, jak też sprzyjających utrwalaniu poczucia frustracji i wypalenia u pracowników.

— Niedostateczne, nieracjonalne finansowanie, dyskryminujące w stosunku do innych dziedzin opieki zdrowotnej nie wystarcza na potrzeby bieżące, na odtwarzanie zasobów, ani na inwestycje. Jednocześnie jest ono marnotrawne, ponieważ nagradza zarządzających za bierne, konserwatywne i krótkowzroczne zachowania ekonomiczne – doraźne oszczędności przy ignorowaniu realnych potrzeb, standardów jakości i bezpieczeństwa opieki, a także pełnego bilansu kosztów własnych oraz kosztów ponoszonych w efekcie przez inne sektory działalności publicznej. Odpowiedzialności za funkcjonowanie całości i elementów systemu jest rozmyta i wciąż rozmywana – kończy dyrektor Orkiszewska.


Wartość inwestycji to ponad pięć milionów złotych, ponad trzy miliony to środki unijne.

Życie Powiatu Iławskiego