Słowo o rehabilitacji. Przewodnik po bieganiu według Pawła Hofmana

Rehabilitacja w swoim szerokim spektrum to proces ciągłego utrzymywania takiej równowagi w organizmie, która przy udziale aktywności fizycznej zachowuje nasz potencjał biomechaniczny na niezmiennym w odczuciach poziomie, albo w sposób zdecydowany go poprawia.

Zabiegani w codziennych sprawach niezauważany spadku zakresu rozciągliwości stawów ograniczających ich sprawność, która postępuje powoli, ale systematycznie. Godzimy się z ograniczeniami ruchowymi traktując je jako rzecz, która przychodzi z wiekiem naturalnie. I jest w tym trochę prawdy. Tylko, że nieuchronność to wcale nie znaczy, że tak być powinno. Poddawanie się upływowi czasu, wsparte cywilizacyjną wygodą nie powinno przebiegać bez naszego udziału.

Zachowanie prozdrowotne wobec własnego ciała w sposób czasami dla nas niewyobrażalny zmieni wiele w odczuciach sprawności. Człowiek zaprogramowany jako maszyna biomechaniczna najbardziej się psuje jak się jej nie używa. Brak podstawowej codziennej rehabilitacji ruchowej powoduje , że jak w amazońskiej dżungli bardzo szybko obszary, które z radością wykonywały różnorakie funkcje pozostają ugorem i żyją swoim rytmem, nie w nas a obok nas. Nieodżywione na skutek braku aktywności chrząstki stawowe, przyczepy mięśniowe ulegają ograniczeniom ruchowym, uwapniają się, sztywnieją tworząc w konsekwencji wiele ograniczeń. Wapniejemy. Ten proces może spowolnić i odwrócić tylko systematyczna dbałością o sprawność fizyczną. Te minuty codziennego zapobiegawczego leczenia ruchem, to i tak zdecydowanie mniej czasu niż kolejki do specjalistów. A jakim prawom podlega biegacz dbający o poprawę wyniku. Takim samym. Różnica polega tylko na tym, że biegając tworzymy nadczynności na wielu układach. Jeżeli przesadzimy, to kończy się to urazami, kontuzjami. Aby tego uniknąć nie możemy zapominać o kinezoterapeutycznym wspomagania tych grup mięśniowych, na które wpływają nasze kilometry. Rozciągnięcie statyczne mięśni czworogłowych, dwugłowych uda, pasma pośladkowego, łydki, stawów to absolutna konieczność i nawyk po powrocie z lasu. To właśnie ich rehabilitacja, aby zachowały niezmiennie swoje funkcje.

Ale to nie wszystko, w treningu mamy grupy mięśniowe, które nie uczestniczą tak aktywnie w pokonywaniu przestrzeni. Wspierają je tylko w tym procesie, a z uwagi na skromniejszy ich udział w pracy nie nadążają za ich sprawnością. Łącza się jednak w przyczepach mięśniowych w jednym stawie, lub współdziałają z nim. Ale słabsze mogą ulegać urazom, jeżeli nagle zdarzy im się większa odpowiedzialność. Muszą być równie sprawne, aby wykonać swoje ochronne zadania. Nie zostawiamy ich bez opieki , pomóżmy im poprzez siłownię , stabilizacje i inne aktywności wspierając i odciążając mięśnie właściwe w bieganiu. Nie tylko pomoże w poprawie wyniku, ale jest jednocześnie jest ich rehabilitacją wspomagającą utrzymanie ogólnej sprawności .

Każdy biegacz nie tylko płci męskiej powinien tak kompensować swoją aktywność, aby być przygotowanym na moment kontuzji i wcześniej przyzwyczaić się do innych form ruchu (rower, basen, siłownia), aby w przypadku zaistnienia problemu nie musiał nagle wygasić aktywności, która jest bardzo szkodliwa. Ułatwi mu to powrót na trasy biegowe. Nie ma takiej dysfunkcji, której nie można odwrócić lub ograniczyć rehabilitacją, jeżeli nie ma przerwania ciągłości tkanek.

• Pon. Wolne
• Wt. Rozbieganie + 6x 40 skip A w marszu(ważna technika) z tego \/ 100 m. (siodełko 50 m na 50 m luźny zbieg mocny podbieg p. 2 min.)+ 5 x 20 wieloskoków + 3 x 80m/\/\/\( bieg zygzakami luźno. 8-12 km
• Śr. Wolne lub rower 30 minut czy basen
• Czw . Rozbieganie 15 min. + 3 x (5x20 sek.na3/4)p.1.30 sek. między seriami 5 min. trucht i 10 min. rozbieganie. 8-14 km
• Pt. Wolne koniecznie.
• Sb. Rozbieganie + OWB 1, 8 min(t-155)+8min. OWB2(t-165)+5 min.OWB 3 (t-180) i wracamy marszobiegiem.10-16km
• Nd. Rozbieganie lub marszobieg do 1h.

Za tydzień - Kontuzja – to nie jest stracony czas..