Świntuszenie po iławsku

A więc będziemy mieli kolejne święto na miarę naszych aspiracji, marzeń i możliwości - ŚWIĘTO WIEPRZOWINY !!! Tak swoją drogą z tego iławskiego święta kpią już ( chyba tylko z zazdrości) różne media ogólnopolskie. Ale co tam, nasze władze miejskie wiedzą lepiej jakie są aspiracje kulturalne iławian.

A co, nie stać nas ? Ale dlaczego męczyć zaraz co roku całą wieprzową świnię ? Można przecież rozłożyć ją na części składowe. I w ten sposób obchodzić jednego roku np. święto świńskiego ryja, innego - wieprzowego ogona, później zaś przez cztery lata poszczególnych racic, a w latach późniejszych osobno dwóch świńskich półdupków - czyli szynek. A na następne dziesięciolecia pozostaną jeszcze świńskie flaki, płucka i inne podroby, a także dwoje uszu. No, może o czymś zapomniałem, ponieważ nie jestem zbyt biegły w świńskiej anatomii.

Mam tylko nadzieję, że władze z ratusza i ICK-u nie zafundują nam jednak np. święta świńskiego obornika. Byłaby to już zbytnia łaskawość pod adresem iławian spragnionych prawdziwej rozrywki na odpowiednim poziomie. Obawiam się jednak, że nowe władze miejskie Iławy, które mają być wyłonione jesienią, mogą nie zrozumieć dobrze kulturalnych aspiracji obecnego burmistrza oraz działaczy kultury z ICK i w ramach zwyczajowej zemsty na poprzednich władzach, mogą dopuścić się niecnej likwidacji to zaszczytnego i znanego już w całej Polsce, która się z niego niesłusznie natrząsa, święta wieprzowego.

A z tego smutnego dla nas faktu będą się cieszyły jedynie maciory, knury i inne wieprze. Przykro będzie tylko prosiakom z zakręconymi ogonkami, które nie będą miały okazji na dumne zaprezentowanie się na stołach przygotowanych jedynie dla iławskich VIP-ów, a niedostępnych dla pospolitej przygodnej gawiedzi - w postaci smakowitej pieczeni z jabłkiem w ryju.

I co nam iławianom wtedy pozostanie – nie daj Boże jakieś koncerty orkiestr symfonicznych czy też kameralnych, pieśni takiej czy owakiej, występy poważnych, lecz całkiem niestrawnych artystów ? Przecież o wiele lepsi byliby jakże ulubieni przez wielu słuchaczy z Iławy i prowincjonalnych terenów ościennych, a także „dycydentów” z ICK, kompletni chałturzyści podobni do tych, którzy nawiedzili ostatnio Iławę z okazji poprzedniej imprezy „kulturalnej” dla żarłoków i bawili setnie niedawno nieliczną publikę w iławskim amfiteatrze.

Nie może to być – my iławianie żądamy nadal licznych świąt wieprzowiny, cielęciny, koniny, kaczyny, indyczyny, kurzyny, a także mortadeli, pasztetowej, parówkowej, kaszanki i salcesonu (ma się rozumieć, że osobno białego i czarnego) . A więc festiwali żarcia wyrobionego ze wszystkiego co kwiczy, fruwa, pływa, wyje, muczy, gdacze, pieje, rży i ryczy. A w przyszłości może także z tego z miauczy i szczeka. Upodobania kulinarne wszak ciągle się zmieniają.

A wszystko to ma być przyprawione, niczym pikantnym sosem, występami „artystów” tej miary co kolejna Majka Jeżowska, Pacio Dance czy też Trubadurzy w wieku poemerytalnym. Przydałby się jeszcze na dodatek jakiś świetny i wyrafinowany artystycznie zespół na miarę dawnego Świętej Pamięci Tercetu Egzotycznego. I będzie git zabawa zalewana beczkami piwa i innej gorzałki. A w upojeniu i dobrej zabawie może ktoś później dostanie dodatkowo od kogoś jeszcze po ryju. Tym razem jednak nie wieprzowym…

A z festiwali mięsnych nie chcemy jedynie święta baraniny – ponieważ ta zasiada stadnie w ratuszu oraz w ICK, męcząc się wymyślaniem kolejnych rozrywek dla iławian. I kto wtedy zorganizuje nam kolejny festiwal tłustego obżarstwa na miarę naszych potrzeb i aspiracji ? No kto ?

Iławianin dumny z wieprzowiny